ชีวิต..ต้องรู้จักการรอคอย..

สิ่งใดที่ได้มาโดยง่าย
สิ่งนั้นมักจะอยู่ได้ไม่นาน

สิ่งใดที่อยู่ได้นาน
สิ่งนั้นมักจะได้มาโดยไม่ง่าย

นี่อาจเป็นเหตุผลที่ว่า ทำไมคนเก็บขยะที่ถูกหวยรางวัลที่ ๑
แล้วจึงมีความเสี่ยงที่จะกลับไปเป็นคนเก็บขยะอีกครั้ง

เพราะการมีเงินกับความร่ำรวยเป็นคนละเรื่องกัน

ความร่ำรวยไม่ได้วัดกันที่ตัวเลขในบัญชีอย่างเดียว
แต่มีมิติด้านวิธีคิดเกี่ยวกับเงิน การเก็บเงิน การลงทุน
และการใช้เงินด้วย ซึ่งทักษะเหล่านี้ต้องใช้เวลาในการ
บ่มเพาะพอสมควร

ชีวิตก็เช่นกัน นอกจากความเข้มแข็ง อดทนแล้ว
ต้องรู้จักการรอคอยด้วย…!

ทำทุกวันให้เป็นวันพักผ่อน..!

ชีวืตเกิดมาต้องทำงาน จะมาก จะน้อย จะหนัก
หรือจะเบา จงทำงานนั้นๆอย่างมีความสุข การทำงาน
อย่างมีความสุข นั่นคือการพักผ่อน

ฝึกทำจิตใจให้มีความสุขทุกขณะที่ทำงาน ทั้งยืน เดิน
นั่ง นอน นั่นสำคัญเพราะชีวิตเป็นของไม่แน่ว่าเราจะ “ตาย”
ในขณะใด บางคนอาจยืนตาย เดินตาย นั่งตาย หรือนอนตาย
เมื่อจิตมีความสุข ถึงเวลาจะไม่ “ขาดทุน” ฮ่าๆๆ

ใช้วิกฤตในชีวิตให้เป็นโอกาส ในการปรับปรุงพัฒนาชีวิตตนเอง

ของขวัญที่ควรมอบให้กับตนเองเสมอๆ คือความเมตตา,
การให้อภัย จงให้อภัยให้ได้แม้กับสิ่งที่มาทำร้ายเรา อย่าให้
ความรู้สึกไม่ดีมาทำร้ายชีวิตตนเองซ้ำซากอีก เสียเวลา เปล่าประโยชน์

จงใช้วิกฤตในชีวิตให้เป็นโอกาส ในการปรับปรุงพัฒนาชีวิตตนเอง…!

“ในความโหดร้าย รุนแรง ยังมีความงดงามแฝงอยู่”

สิ่งมหัศจรรย์มักจะเกิดขึ้นบนความเบื่อ..

จงหยุดค้นหาคนอื่น แลวกลับมาค้นหาตนเอง หยุดนิ่งๆ
การหยุดนิ่งบางครั้งอาจเกิดความเบื่อในตนเอง

การเกิดความเบื่อนั้นเป็นสิ่งที่ดี เพราะเมื่อเกิดความเบื่อตนเอง
ย่อมจะเกิดการค้นหา และพัฒนาตนเองต่อไป…

สิ่งมหัศจรรย์มักจะเกิดขึ้นบนความเบื่อ เจ้าชายสิทธัตถะ
เกิดความเบื่อจึงพัฒนามาเป็นพระพุทธเจ้า..!

เรื่องเกิดเรื่องใหญ่ เรื่องตายเรื่องเล็ก


ธรรมะจาก หลวงพ่อชา สุภทฺโท

     วันหนึ่ง มีโยมมาจากอำเภออำนาจเจริญ มาหาอาตมา
แกทุกข์มาก วุ่นวายมาก แกบอกว่าแกทุกข์มาก เป็นเรื่อง
ใหญ่มากอาตมาถามว่าเรื่องอะไรที่โยมว่าเป็นเรื่องใหญ่มาก
แกบอกว่าเมียแกตาย หือ..นึกว่าเรื่องใหญ่โตอะไร…?

     เรื่อง “ตาย” มันเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร
หรอก ถ้าเรื่องใหญ่ก็คือเรื่อง “เกิด” ขึ้นมานั่นแหละ มันเป็น
เรื่องใหญ่กว่า ตายมันเรื่องเล็กหรอก ตายมันมาจากไหน
ตายมันมาจากเกิด จะมาเสียใจกับมันทำไม เวลาเกิดทำไม
ไม่เสียใจ ทำไมจะมาเสียใจเวลาที่มันตาย อาตมาตกใจหมด
นึกว่าเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร นี้แหละเลยเห็นว่าเป็นเรื่องใหญ่โตไป

     ความจริงท่านให้พิจารณา “ความเกิด” พิจารณา
“ความแก่” พิจารณา “ความเจ็บ” พิจารณา “ความตาย”
พระพุทธองค์ท่านให้เราพิจารณาสิ่งเหล่านี้ แต่เราเกิดขึ้นมา
ไม่ได้พิจารณา มัวแต่เพลิดเพลินกันอยู่ คนเราถ้ามันเพลิด
เพลิน แล้วมันเป็นบ้า มันจึงเพลิดเพลิน ถ้าไม่บ้า
มันไม่เพลิดเพลินหรอก …!