ใช้อดีตเป็นบทเรียน เดินต่อไปด้วยสติ ด้วยความระมัดระวัง

     ชีวิต คือ การเดินทาง และเดินมาไกลกว่าที่จะย้อน
กลับไปหาอดีตกันแล้ว ใช้อดีตเป็นเพียงบทเรียนเพื่อไม่ให้
เกิดความผิดพลาดในอนาคตอีก

     ชีวิตที่เหลืออยู่ เดินต่อไปด้วยสติ ด้วยความระมัดระวัง

     ใช้ชีวิต มีชีวิตอยู่กับปัจจุบัน ด้วยการเป็นตัวของตัวเอง
ทำประโยชน์ปัจจุบันให้ดีที่สุดเท่าที่ตนจะทำได้

     เน้น…ทำเท่าที่ตนเองจะทำได้ คือ ทำแล้วไม่ทุกข์
ต่อตนเอง และบุคคลอื่นก็เพียงพอ..!

     เดินหน้าต่อไป…อย่าลากเอาอดีตไปด้วย เพราะจะทำ
ชีวิตให้เสียเวลา และหมดความสุขกับการเดินทาง…!

วิชาความรู้ และคุณความดี จะคงอยู่กับเราตลอดไป

     ต้องทำความเข้าใจว่า ตำแหน่งหน้าที่ การงาน
ความรับผิดชอบที่ได้รับมอบหมายนั้น เมื่อถึงเวลาย่อม
จะต้องสูญเสียไป จากการครบกำหนดวาระบ้าง จากการ
ถูกช่วงชิงด้วยอำนาจมืดบ้าง หรือแม้จากความเบื่อหน่าย
ที่เกิดขึ้น

     แต่วิชาความรู้ ที่ตัวเราเองบ่มเพาะจากการศึกษา
เล่าเรียน จากประสบการณ์ และคุณความดีนั้น จะอยู่
กับเราตลอดไป และเป็นความภาคภูมิใจ ที่มิต้องรอ
ความหวังจากใคร หรือใครๆจะมาช่วงชิงไปได้

     ฉะนั้น เมื่อร่างกาย และสมองยังใช้ประโยชน์ได้
อย่าเกียจคร้าน จงขยันหาวิชาความรู้ และคุณความดี
เอาไว้เสมอ…!

อานิสงส์การเดินจงกรม

     อานิสงส์การเดินจงกรม ๕ ประการ
     ๑. อทฺธานกฺขโม โหติ
ทำให้เป็นผู้เดินทางไกลได้ทน

     ๒. ปธานกฺขโม โหติ
ทำให้เป็นผู้ทำความเพียรได้ทน

     ๓. อัปฺปพาโธ โหติ
ทำให้เป็นผู้มีความไข้เจ็บน้อย

     ๔. อสิตํ ปีตํ ขายิตํ สมฺมา ปรืณามํ คจฺฉติ
ทำให้อาหารที่กิน ดื่ม เคี้ยว ย่อยได้ดี

     ๕. จงฺกมาธิคโต สมาธิ จิรฎฺฐิติโก โหติ
สมาธิที่บรรลุในขณะเดินจงกรมตั้งแน่วแน่อยู่ได้นาน

     ที่มา: พระไตรปิฎก, อังคุตตรนิกาย ปัญจกนิบาต
จังกมสูตร

ในความมืด ย่อมมีความสว่าง



     “ความทุกข์” เป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยให้มนุษย์เกิดการ
ขับเคลื่อน เกิดการพัฒนาเปลี่ยนแปลง

     หากไม่มีความทุกข์ ก็ไม่มีพระพุทธเจ้า
หากไม่มีภัยคุกคามจากธรรมชาติ ก็ไม่มีเทคโนโลยี

     เมื่อเรามีความทุกข์ต้องไม่ปล่อยให้ทุกข์มาทำร้าย
เพียงอย่างเดียว แต่ให้พิจารณาความทุกข์ และ
ใช้ประโยชน์จากความทุกข์นั้นด้วย

     การจะเข้าไปจัดการกับความทุกข์ได้นั้น
ต้องเริ่มจาก…..การตั้ง “สติ” และใช้ “ปัญญา”
พิจารณาหาสาเหตุ และวิธีการแก้ไขความทุกข์นั้น

     ความทุกข์จะเป็นประโยชน์ต่อชีวิตมากมาย
ดังคำที่ว่า “ความทุกข์มีไว้แก้ ไม่ได้มีไว้กลุ้ม” …!

อย่าบ่น..! อย่าทุกข์..! อย่าเศร้า..!



     มี “สติ” อยู่กับปัจจุบัน ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด อย่าบ่น..!
อย่าทุกข์..! อย่าเศร้า..! เพราะอาลัยอดีตอันงดงาม
หรือกังวลกับสิ่งเลวร้าย ที่คาดว่าจะเกิดขึ้นในอนาคต
เพราะสุดท้ายจะไม่เป็นอันทำอะไรเลย..!

     ไม่ว่าจะอาลัยอดัต หรือกังวลกับสนาคตเพียงใด
ก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น กลับทำให้เราแย่ลงกว่าเดิม

     สิ่งเดียวที่จะทำให้อะไรดีขึ้น คือการทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
ทางข้างหน้าจะยาวไกล หากไม่ลงมือก้าวเท้าเสียแต่บัดนี้
รวมทั้งใส่ใจกับการก้าวเท้าแต่ละก้าวให้ดี ถ้าก้าวอย่าง
ไม่หยุด ในที่สุดก็ต้องถึงที่หมายปลายทางเอง..!