เวลาฝนตก เรามักถามตัวเองว่า เมื่อไหร่ฝนจะ
หยุดตก…? หรือเราจะต้องทนเปียกปอนอย่างนั้นหรือ..!
ฝนตกแล้วเรา….และพระจะออกรับบิณฑบาตอย่างไร…!
ถามตัวเองซ้ำๆ กับความทรงจำเดิมๆ กับความรู้สึกเดิมๆ
และแล้วสายฝนก็จางหาย ท้องฟ้าเริ่มแจ่มใส
อาจถามในใจว่า… ทำไมเหตุการณ์ทุกอย่างช่างเปลี่ยนไปรวดเร็ว
สายฝนที่เคยตกกระหน่ำจากเราไปไหน
โลกที่เคยเปียกปอนจากเราไปไหน
สิ่งที่ได้เรียนรู้จากธรรมชาติ ประมวลได้ว่า…ไม่มีสถาน
ที่ใดที่ฝนตกตลอดเวลา เช่นเดียวกัน…ไม่มีความทุกข์
ความสิ้นหวังใดๆ ที่จะคงอยู่ได้ตลอดเวลา
คำว่าตลอดกาล…ใช้ไม่ได้กับความทุกข์….ความสุข
ทั้งทุกข์ และสุขล้วนไม่ใช่สิ่งจีรังยั่งยืน
ขอให้เรามีความหวัง ขอให้เรามีแสงสว่างในใจเสมอ
ฝนจะตก ฟ้าจะร้อง น้ำตาจะหลั่งไหล … แต่ในไม่ช้าท้องฟ้า
จะเปิดเผยให้เห็นความงดงาม แล้วใบหน้าของเราจะมี
รอยยิ้มผลิบานขึ้นอีกครา…!